ಮರೆವಿನೊಳಗಿನ ಅರಿವು

ಹೀಗೊಂದು ದಿನ
ಮನೆ ಬಿಟ್ಟದಾರಿ
ಆ ಮನೆಗೂ ಕೀಲಿ
ಕರೆಗಂಟೆ ಕೂಗಿ
ಆಕೆ ಬಾಗಿಲ ತೆರೆದು
ಒಳಗಡಿಯಿಟ್ಟೆ
ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ಗುಡಿಸಿ ರಂಗೋಲೆಯಿಟ್ಟ
ಚಿಕ್ಕ ಚೊಕ್ಕ ಮನೆ

ಎಲ್ಲ ಹಾಗೆಯೇ ಇದೆ
ನನ್ನ ಜಾಗಕ್ಕಿವಳ ಬಿಟ್ಟರೆ!
ಬದಲಾವಣೆಯೇ ಇಲ್ಲ
ಚಪ್ಪಲಿ ಬಿಡಲೂ ಜಾಗವಿಲ್ಲ
ಅವಳ ಜೋಡು ಅಲಂಕರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದೆ

ಒಳಗಿಣುಕಿ ನೋಡಿದರೆ
ಜಾಗವೇ ಇಲ್ಲ
ಅವಳದೇ ಎಲ್ಲ!!
ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿ ಉರಿದು
ಸುಡುವಾಗಲೇ ಕೇಳಿದೆ
"ನೀನ್ಯಾರೆ ಈ ಮನೆಗೆ
ಎಲ್ಲ ಆಕ್ರಮಿಸಲು?
ಆಣತಿಯಿತ್ತವರು ಯಾರು ನಿನಗೆ?"

ಹೇಳಿದಳು
"ನಾವು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬಂದ ಬಾಡಿಗೆದಾರರು
ಇಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿದ್ದವರು ನೀವೆಯೋ ಹೇಗೆ?"
ತಣ್ಣಗೆ ಅವಳು ನಕ್ಕಾಗಲೇ ಸಣ್ಣಗಾದೆ
ಸಣ್ಣಗೆ ಉಲಿದೆ
"ಹೌದು...ಈ ಮನೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿ
ಹೊಸಮನೆಗೆ ಹೋದೆವು
ತಿಂಗಳಾಚೆಯ ಹಿಂದೆಯೇ..." ಎಂದು.

ಸಂದರ್ಶನ

ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿವೆ ಕೇಳುವುದಕ್ಕೆ
ಸಿದ್ಧನಾಗಿರು ಬಾಣ ಬತ್ತಳಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ
ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಚಂದ್ರನಿರಲಿಲ್ಲ ಯಾಕೆ?
ಮಿಂಚಿದ ತಾರೆಗಳ ಲೆಕ್ಕವೆಷ್ಟು?
ಬೆಳದಿಂಗಳನ್ಯಾಕೆ ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟೆ? ಮಿಂಚುವ ತಾರೆಗಳು ಕಾಣಲೆಂದೆ?
ಚುಟುಕು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಭಾರವಾಗಿರುತ್ತವೆಯೇನು?
ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದ ಸಂದರ್ಶನವಿದು ಗೊತ್ತು,
ಸಿಕ್ಕಿದರೂ ಉತ್ತರ ಏನೆಂಬುದೂ ಗೊತ್ತು
ಕೊನೆಗೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ
ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ನೀನು ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದು ರಾಣಿಯನ್ನೋ?
ಅಥವ ಅವಳ ಹೆಸರನ್ನೋ? 

ನೇರಳೆ ಬಣ್ಣದ ಜಾಕೆಟ್ಟು...

ತುಂಬ ಮುದ್ದಿನ ಜಾಕೆಟ್ಟು

ತೆಗೆದು ತಲೆದಿಂಬಿನಡಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟು

ಮಲಗುತ್ತೇನೆ

`ಬಣ್ಣ ಹೊಳಪು ಕಳಕೊಂಡ ಜಾಕೆಟ್

ಇನ್ನು ತೊಡಬೇಡ ಸಾಕು'

ಎಂಬುದು ಅವನ ಮಾತು

`ತೊಟ್ಟಾಗ ಬಣ್ಣ ಹೊಳಪು

ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ

ಬಂಧ ಬಿಸುಪು ಎರಡೇ ಸಾಕು'

ಎಂಬುದು ನನ್ನ ತಕರಾರು

ಕೊನೆಗೂ ಕೊಟ್ಟಾಯಿತು ಯಾರಿಗೋ

ತುಂಬ ಬೇಕಾದವರಿಗೆ

ಅದೇ ಬಣ್ಣ, ಆ ಹೊಳಪು ಈಗೆಲ್ಲ ನೆನಪು

ಈಗಿನ್ನು ಮತ್ತೆ ಹುಡುಕಬೇಕು

ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಕಾಲ ಬರಬೇಕು

ಒಳ್ಳೆಯದು ಬೇಕೆಂದರೆ ಕಾಯಲೇಬೇಕು...

 

ಇರಬೇಕು...

ರಿಂಗಾಗಬಹುದಾದ

ಅವನ ಕರೆಗೆ

ಹಳೇಫೋನಿನ ಮುಂದೆ

ಕುಳಿತು ಕಾಯಬೇಕು

ಹಳೆಯ ಅಂತರ್ದೇಶಿ ಕಾಗದದಲ್ಲಿ

ಪತ್ರವೊಂದನ್ನು ಬರೆಯಬೇಕು

ಪೋಸ್ಟ್ ಕಾರ್ಡಿನಲ್ಲಿ

ಬರೆದ ಪತ್ರ ಊರೆಲ್ಲ

ಓದಿಯಾದ ಮೇಲೆ

ನಂಗೆ ಸಿಗಬೇಕು

ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬದ ದಿನವೇ

ತಲುಪುವಂತೆ

ಒಂದು ಗ್ರೀಟಿಂಗ್ ಕಾರ್ಡ್

ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಬೇಕು

ಅಂಥ ದಿನ ಮತ್ತೆ ಸಿಗಬೇಕು

ಇವತ್ತು ನಾಳೆಗೆ ನಿನ್ನೆಯೂ ಬೇಕು

 :-)