October 17, 2009

ಭೂಹಣತೆಯೊಳಗೆ ಕುಡಿದೀಪ ಮಿನುಗಿ...

ಭೂಹಣತೆಯೊಳಗೆ ಕುಡಿದೀಪಗಳು ಮಿನುಗಿ
ಬೆಳಕಾಗಿ ಭೂರಮೆಯ ತನುಮನದ ಒಳಹೊರಗೆ
ನಾವು ಬೆಳಗೋಣ ತೈಲವೇ ನಾವಾಗಿ,
ಬತ್ತಿಯೇ ನಾವಾಗಿ, ದೀಪವೇ ನಾವಾಗಿ,
ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳಕೂ ನಾವಾಗಿ
ಬೆಳಗೋಣ ಬನ್ನಿ ಭೂರಮೆಯನೆಲ್ಲ

ಎಲ್ಲರಿಗೂ ದೀಪಾವಳಿ ಹಬ್ಬದ ಶುಭಾಶಯಗಳು.
ಎಲ್ಲರಿಗೂ ದೀಪಾವಳಿಯು ಇನ್ನಷ್ಟು ಬೆಳಕು ಕೊಡಲಿ.

ವಂದನೆಗಳೊಂದಿಗೆ,
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ,
-ಶಾಂತಲಾ ಭಂಡಿ.

October 2, 2009

ಹ್ಯಾಪಿ ಬರ್ಥ್ ಡೇ ಟು ಬ್ಲಾಗ್ ಮರಿ

ಗರಿಬಿಚ್ಚಿ, ಗರಿಗೆದರಿ, ಗರಿಮುರಿದು, ಗರಿಮುದುರಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಆ ಅಕ್ಷರಗಳಿಗೊಂದು ಗೂಡು ಬೇಕೆನಿಸಿದ್ದು ಈ ಬ್ಲಾಗಿನಿಂದ. ಗೂಡಾಗುವ ಬದಲು ಗರಿಬಿಚ್ಚಿದ ಬ್ಲಾಗು ಹಕ್ಕಿಯೇ ತಾನಾಯಿತು. ಅಕ್ಷರದ ಅಕ್ಕಿಯನ್ನೆಲ್ಲ ಹೆಕ್ಕಿ ಹೆಕ್ಕಿ ತಿಂದು ಹೊಟ್ಟೆತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಒಮ್ಮೆ ಹಾರಿತು, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮುದುಡಿ ಕುಳಿತಿತು. ಮೊಟ್ಟೆಯಿಡುವ ಬದಲು ತಾನೇ ಮರಿಯಾಯಿತು. ಬ್ಲಾಗ್ ಮರಿಯಾಯಿತು. ಹಾರುವುದನ್ನೇ ಮರೆತು ಹಾಡಿತು. ಹಾಡುವುದನ್ನೇ ಮರೆತು ನಲಿಯಿತು. ನಲಿಯುವುದನ್ನೇ ಮರೆತು ಸುಮ್ಮನಾಯಿತು. ಮತ್ತೆ ನಕ್ಕಿತು, ಅಳುವನ್ನೇ ಮರೆತಂತೆ. ಅತ್ತಿತು ನಕ್ಕೇ ಇಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ. ಹೋಯಿತಾ ಹಾರಿ ಅಂತ ನೋಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಮತ್ತಿಲ್ಲೇ ಬಂದಿಳಿಯಿತು. ದೂರದೂರದಲ್ಲಿ
ಚಿಲಿಪಿಲಿಗುಡುತ್ತಿರುವವರನ್ನೇ ಕೂಗಿಕೂಗಿ ಕರೆಯುತ್ತಲಿತ್ತು. ಆ ದೂರದ ಚಿಲಿಪಿಲಿಗಳು ಸನಿಹವಾದವು. ಚೆಂದಚೆಂದದ ಸುಮಾರಷ್ಟು ಬೆಳಗನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿರುವಂತೆಯೇ ಸುತ್ತೆಲ್ಲ
ಚಿಲಿಪಿಲಿಯ ಗಾನ. ತನ್ನ ಕೂಗನ್ನೇ ತಾ ಮರೆತು ಚಿಲಿಪಿಲಿಯನಾಲಿಸುತ್ತ ಅತ್ತಿತ್ತ ನೋಡುತ್ತಿರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ವರ್ಷಗಳೆರಡು ಕಳೆದುಹೋದವು ಬ್ಲಾಗ್ ಮರಿಗೆ. ನಿಮ್ಮಗಳ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ, ಅಂಗಳದ ಗಿಡದಲ್ಲಿ, ಗಿಡದ ಗೂಡಲ್ಲಿ, ಮನದಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಬ್ಲಾಗ್ ಮರಿ ಆಡುತ್ತ ಕಳೆದ ಎರಡುವರ್ಷ ತೀರ ಚಂದದ್ದು. ಹೇಳಲಾಗದ್ದು. ಬ್ಲಾಗ್ ಮರಿಯೊಡನೆ ಸುತ್ತುತ್ತಲಿರುವಾಗ ಸಿಕ್ಕಿದ ಎಲ್ಲ ಬಾಂಧವರಿಗೂ ಬೊಗಸೆಯೊಳಗಿಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ, ಮುಷ್ಠಿ ಮುಷ್ಠಿ ಮೊಗೆದಷ್ಟೂ ಮುಗಿಯದಷ್ಟು ನಿಮ್ಮಿಂದ ದಕ್ಕಿದ್ದು.


ಅಕ್ಟೋಬರ್ ಎರಡು ಗಾಂಧಿಜಯಂತಿ, ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಜಯಂತಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನೀ ಬ್ಲಾಗ್ ಮರಿಗೂ ಹುಟ್ಟಿದದಿನ. (ಅಕ್ಟೋಬರ್-2) ಇಂದಿಗೆ ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಮರಿಗೆ ಎರಡುವರ್ಷ. ಮರಿಗೆ ಹೊಸಬಟ್ಟೆ ತೊಡಿಸಬೇಕಿತ್ತು, ತೊಡಿಸಿಯಾಯಿತು. ಕೇಕ್ ಕತ್ತರಿಸಬೇಕಿತ್ತು, ಕತ್ತರಿಸಬೇಕು. ಸುತ್ತೆಲ್ಲ ನೀವಿರಬೇಕು ಹರಸುತ್ತ ಹಾರೈಸುತ್ತ, ಹಾಡುತ್ತ. ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಬರುವ ಕಾಯುತ್ತ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಬ್ಲಾಗ್ ಮರಿ ಬಾಗಿಲಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿದೆ. ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ನಾನೂ.


ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಅದರ ರೀತಿಗೆ...

ಓದುವ ಹಂಬಲವೇ ಬರಹಕ್ಕೆ ಬೆಂಬಲವೇ ಸ್ವಾಗತ. ಅಪೇಕ್ಷೆಯಿರದ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹವೇ ವಂದನೆ. ಸಿಗದ ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ಇರದ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳೇ ನಿಮಗೂ.
ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳೇ ನಿಂತು ದಣಿವಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ನೆನಪಿನ ಗಡಿಗೆಯೊಳಗೆ ಕನಸೆಂಬ ತಣ್ಣನೆಯ ನೀರನ್ನಿಟ್ಟು ನಡೆದುಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾಳೆ. ಸಿಕ್ಕಿತ ನೀರು? ಇಲ್ಲಿ ಇಂಗಿಹೋದರೆ ನೀರು ತುಂಬಿಡಲು ಅವಳನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕೂಗಿ, ಇಲ್ಲಿಟ್ಟ ಗಡಿಗೆ ಒಡೆದರೂ ಅವಳನ್ನೇ ಕೂಗಿ.

ತಣ್ಣಗೆ ಬೀಸುತ್ತಲಿರುವುದು ಕಲ್ಪನೆಯ ಗಾಳಿಯೇ? ಸಕಲವೂ ಇಲ್ಲಿ ನೆನಪು ಕನಸುಗಳ ನಡುವೆ. ಅಗೋ... ಅಲ್ಲಿ ಆ ಆಂತರ್ಯದ ನಡುವಣ ವಾಸ್ತವ ಸೇತುವೆಯೂ...

.