October 29, 2011

ನಡುಮನೆ

ಅಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಬಾರದ ಹಿರಿಮಗಳಿಗೆ
ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅಪ್ಪ
ನಡುವಯಸ್ಸು ಜಾರುತ್ತಿದೆ
ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಕರೆಯಲು ಮರೆತೆನೋ ಹೇಗೆ?

ಇಲ್ಲಿ ಅಳಿಯನಿಗೆ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬಿಳಿಕೂದಲು
ಮಗಳು ಹೇಳಿದ್ದಾಳೆ
ಬುದ್ಧಿ ಮಾಗುತ್ತಿದೆ ಕಣೋ... ಅಂತ
ನಡುಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು
ಮುಹೂರ್ತಮುಂಡಿಗೆಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ
ಸಣ್ಣಗೆ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟ ದೀಪ ಓಲಾಡಿ ನಗುತ್ತಲಿದೆ

ಬಿಳಿಕೂದಲ ಗಂಡನ ಜೊತೆ
ಮಗಳಿಗೇನೋ ಸಂಭ್ರಮ
ನಡುಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಹೇಳಿದ್ದಾಳೆ
ನಾನಿವತ್ತು ಮಲಗುವುದು ತಡವೆಂದು,
ಊದ್ದನೆಯ ಕಾದಂಬರಿ ಓದುತ್ತ
ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅವನೂ ನಡುಮನೆಯಲ್ಲೇ

ಬಂದವಳು ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ
ಅವನ ಬಿಸಿಯಪ್ಪುಗೆಯಲ್ಲಿ
ಅವನ ಬಿಳಿಕೂದಲ ಸಡಗರದಲ್ಲಿ
ಅಡಗಿಕೊಂಡಿದ್ದಾವೆ ಇವಳ ಅಷ್ಟೂ ಬೆರಳು

ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಪ್ಪ ಕಾಣದ ಮಗಳಿಗೆ
ಈ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಬಂದರೂ ಬಂದಾಳೆಂದು
ಕಾಯದಿರಿ ಅಪ್ಪ ಮತ್ತೆ
ಕಳೆದುಹೋದವಳನ್ನ
ಇದ್ದಲ್ಲೇ ದೀಪ ಹಚ್ಚಿದ್ದೇನೆ
ಹಬ್ಬ-ಹರಿದಿನಗಳಲಿ
ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲ ನಡುಮನೆಗೆ ಅಪ್ಪಾ...
ನಾನೀಗ ನಡುಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ
ಮತ್ತೆ ಮರಳಲಾರೆನಪ್ಪಾ...
ಹುಡುಕಬೇಡಿ ನನ್ನ
ನೀವಾಗಿ ನೀವೆ ಕೊಟ್ಟು ಕಳೆದುಕೊಂಡವಳನ್ನ


(ಅವಳು ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ. ಅಕ್ಟೋಬರ್ ಎರಡನೆಯ ತಾರೀಖಿಗೆ ಅವಳ ಬ್ಲಾಗ್’ಮರಿಗೆ ನಾಲ್ಕುವರ್ಷ ತುಂಬಿತು. ಆದರೂ ಹುಡುಕಬೇಡಿ ಅವಳನ್ನ. ನಡುಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೆನಪು ಕನಸುಗಳ ನಡುವೆ ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ ಅವಳು. ಅವಳಾಗಿ ಅವಳೇ ಬಂದಾಳೆಂಬ ಭರವಸೆ ಇದ್ದರೆ ಇರಲಿ, ಕಾಯುವುದು ಬೇಡ)

ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಅದರ ರೀತಿಗೆ...

ಓದುವ ಹಂಬಲವೇ ಬರಹಕ್ಕೆ ಬೆಂಬಲವೇ ಸ್ವಾಗತ. ಅಪೇಕ್ಷೆಯಿರದ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹವೇ ವಂದನೆ. ಸಿಗದ ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ಇರದ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳೇ ನಿಮಗೂ.
ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳೇ ನಿಂತು ದಣಿವಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ನೆನಪಿನ ಗಡಿಗೆಯೊಳಗೆ ಕನಸೆಂಬ ತಣ್ಣನೆಯ ನೀರನ್ನಿಟ್ಟು ನಡೆದುಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾಳೆ. ಸಿಕ್ಕಿತ ನೀರು? ಇಲ್ಲಿ ಇಂಗಿಹೋದರೆ ನೀರು ತುಂಬಿಡಲು ಅವಳನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕೂಗಿ, ಇಲ್ಲಿಟ್ಟ ಗಡಿಗೆ ಒಡೆದರೂ ಅವಳನ್ನೇ ಕೂಗಿ.

ತಣ್ಣಗೆ ಬೀಸುತ್ತಲಿರುವುದು ಕಲ್ಪನೆಯ ಗಾಳಿಯೇ? ಸಕಲವೂ ಇಲ್ಲಿ ನೆನಪು ಕನಸುಗಳ ನಡುವೆ. ಅಗೋ... ಅಲ್ಲಿ ಆ ಆಂತರ್ಯದ ನಡುವಣ ವಾಸ್ತವ ಸೇತುವೆಯೂ...

.